Bakit pagt-titser?

Maraming beses na ako nakakarinig ng mga guro na sinasabihan ang kanilang mga estudyante na hindi nila kaya umusbong sa buhay dahil bobo sila at kulang pa ang kakayanan.

Hindi ba dapat na bilang guro, ikaw ang huhubog ng kakayanan upang maging “kaya na” ng iyong estudyante, at ikaw ang pupuno ng pagkukulang upang maging “buo” na ang kaalaman.

At dahil dito, sinabi ko sa sarili ko na pagtuturo ang pipiliin kong propesyon dahil gusto ko maging isang instrumento na susuporta sa pagsisikap ng aking mga estudyante.

Sabi ng mga kaibigan ko, at mga propesor ko noong hayskul, hindi ko daw ikakayaman ang pagtuturo dahil walang pera sa propesyon na ito. Sabi rin ng mga kaibigan ko na ipagpatuloy ko na lang daw ang kursong Legal Management at maging abogado dahil iyon naman daw ang pangarap ko noon pa lamang. Dahil sa pagtuturo, mai-stress lang daw ako sa pagsaway ng mga makukulit na estudyante, sa paggawa ng lesson plan, at kung anu-ano pang problema na pwede mong isipin sa buhay ng isang titser.

Hindi ko maipagkakaila na nagdalawang isip rin ako dahil mas gusto ko maging abogado.

Pero bakit nga ba ito pa rin ang pinili ko?

Una, alam ko na pwede ko pa rin namang ipagpatuloy ang pagkuha ng abogasya ; hindi naman hihinto ang oportunidad para sa akin na maging abogado.

Pangalawa, gusto kong makatulong sa bansa. Alam ko na may utang na loob ako sa aking bansa, at mababayaran ko ito sa paglilingkod sa bayan ko sa pamamagitan ng pagtuturo at paglilinang ng mga kakayahan ng mga estudyante ko na walang inaasahang kapalit. Lalo na madaming mga estudyante na sa bundok nakatira, at kahit gaano kalayo ang nilalakad nila araw-araw, sinisikap pa rin nila pumasok para  matuto bumasa at sumulat. 

Pangatlo, sigaw ng puso. Kahit anong gawin kong pag-iwas sa propesyon na ito, at kahit na ilang beses ako nagdalawang isip, hindi ko pa rin ito matanggihan. Laging natatalo ng lakas ng puso ang isip.

Ikatlo, biyaya ng Panginoon. Hindi lahat ay nabibigyan ng pagkakataon na makapagturo, o oportunidad na mahasa ang kakayahan sa isang magandang Unibersidad. Sino ba naman ang makakatanggi sa bigay ng Diyos?

Ang pagiging guro ay isang propesyon kung saan sayo nakasalalay ang mga pangarap at pagbabago ng mga buhay ng mga estudyanteng ipinagkatiwala sa iyo ang kanilang kakayahan. 

Sa mga guro nakasalalay kung ilan sa mga tinuturuan niya ang maaaring maging pinuno ng bansa, makakadiskubre ng gamot sa cancer, magiging drug lord, o magiging illegal recruiter.

Kaya pagtuturo ang pinili kong propesyon dahil kahit hindi man ako yumaman, alam kong ako ay  makakatulong makabuo ng mga pangarap ng mga estudyante, at higit pa sa pera ang halaga nito.

Napakasaya at napakasarap magbahagi ng iyong kaalaman; matutunan humarap sa iba’t ibang klase ng tao, matutunan umintindi at magpasenya, dumisiplina ng sarili at ibang tao, at higit sa lahat napakasaya maging guro dahil nakakataba ng puso makinig sa mga pangarap ng ibang tao; kaya pinili ko ang pagti-titser. 

PORRAS, KYRAH IRISH M.